U nepreglednom moru tužnih vesti, nesrećnih i zloslutnih događaja, odlazaka velikog broja dragih ljudi sa ovozemaljske scene, jučerašnja informacija, koju nisu mogli zaobići ni brojni tkzv. mainstream mediji, da nas je napustio Branko Marušić-Čutura, doajen, bard i po godinama najstariji čuvar baklje ovdašnjeg rock and rolla, bar za mene lično, kao i za veliki broj njegovih prijatelja i poštovalaca, članova porodice, bilo je bolno, mučno i neizbrisivo potresno saznanje.
Energija koju je svojom pojavom donosio svuda gde bi se pojavio, bilo na sceni, bilo u privatnim susretima, na najbolji način je odslikavala pozitivizam, te optimizam koje je širio oko sebe, a prirodna komunikativnost tokom godina dovela je do nečega sa čime se može pohvaliti mali broj živućih stvorenja, a to je da je imao veliki broj prijatelja, kolega iz različitih generacija sa kojima se družio, a tokom godina takođe delio “pozornicu” i muzičarski hleb.
Čutura je i u u svojim 80-tim godinama konstantno nastupao, snimao, učestvovao na priredbama i manifestacijama, davao je šansu mladima i mlađim muzičarima koji su često po prvi put neki važniji nastup imali upravo sa njim, prateći ga na bini.
Čutura je snimio relativno mali broj pesama, takođe je pisao i tekstove za druge autore, ali je njegov pečat bez ikakve sumnje neizbrisiv, dragocen i analitički neizostavan kada se govori o istoriji beogradskog , srpskog i Ex – Yu rocka. Osnovao je duo “Kosovac”, verovatno jedan od najstarijih neestradnih aktova u svom voljenom Beogradu, predvodio je Džentlmene, iznimno značajan sastav na prelazu 60-tih u 70-te godine prošlog veka, sa Zlatkom Manojlovićem predvodio prvu fazu sastava Dah, uporedo i kasnije gradeći solo karijeru, koja sticajem brojnih okolnosti nije imala kontuniran tok, ali sa druge strane Brankova prisutnost na (najviše) beogradskoj sceni nije izostajala.
Tokom ovdašnjih 70-tih godina često je nastupao sa sastavom Tilt, čiji članovi su nešto kasnije postali i činili tvrdo jezgro Bajaginih Instrukrora. Neću zaboraviti kada su Tilt i Čutura nastupali kao predgrupa Hisemanovom – Colloseum ll sastavu u novobeogradskoj “Hali Sportova”, održanog krajem 70-tih godina, kada je nekih 2000 ljudi u publici kao jedan u glas vikalo – “Tilt i Čutura, Tilt i Čutura”. Branko je predstavljao u vokalnom smislu ovdašnju originalnu kombinaciju Ray Charlesa , Joe Cockera i James Browna, a tokom svih ovih godina bilo da je koncerte priređivao u samostalnoj režiji, zajedno sa ćerkom Anom, ili nekim drugim sastavima – glas ga nikada nije izdavao, i gotovo da je ostao “nepromenljiv” u pozitivnom značenju i poimanju.
Branko je bio i svojevrsni hroničar prošlih događaja, a informacije koje je držao u glavi bile su prava riznica za brojne novinare, analitičare i druge medijske aktere.
Tokom proteklih 35 godina sam više puta sarađivao sa Brankom, malo je reći i da smo privatno ostali veliki prijatelji. O njemu sam pisao više tekstova, a jedan od poslednjih “live” intervjua, kojeg sam uradio zajedno sa Peđom Jovanovićem iz 2016-e, moći ćete da pogledate na kraju ovog teksta, takođe i mali koncert održan septembra 2016-e u zemunskom klubu “Prečica”.
Na brojnim Demo festivalima koje sam radio zajedno sa svojim kolegama, Čutura, kao najstariji rocker, često je imao “dužnost”, priliku i “čast” da otvara pomenute manifestacije, ali iskren i pozitivan dečački karakter, želja za akcijom, odlučan stav da na bini “pogine”, karakterisali su njegovu ličnost tokom svih ovih godina.
Počivaj u miru dragi prijatelju, Beograd bez tebe sigurno više neće biti onaj isti grad, sa tobom odlaze i brojne priče, slike, događaji, iz “Šumatovca”, nekadašnje “Lipe”, nekadašnjeg “Uniona”, tvoje “Kosovske” ulice. “Najstariji” dečače beogradskog rock and rolla, tvoji prijatelji će uvek biti uz tebe , sa tobom i tvojim pesmama..
feb 18 2021
Branko Marušić Čutura…odlazak najstarijeg dečaka beogradskog rock ‘n’ rolla!
U nepreglednom moru tužnih vesti, nesrećnih i zloslutnih događaja, odlazaka velikog broja dragih ljudi sa ovozemaljske scene, jučerašnja informacija, koju nisu mogli zaobići ni brojni tkzv. mainstream mediji, da nas je napustio Branko Marušić-Čutura, doajen, bard i po godinama najstariji čuvar baklje ovdašnjeg rock and rolla, bar za mene lično, kao i za veliki broj njegovih prijatelja i poštovalaca, članova porodice, bilo je bolno, mučno i neizbrisivo potresno saznanje.
Energija koju je svojom pojavom donosio svuda gde bi se pojavio, bilo na sceni, bilo u privatnim susretima, na najbolji način je odslikavala pozitivizam, te optimizam koje je širio oko sebe, a prirodna komunikativnost tokom godina dovela je do nečega sa čime se može pohvaliti mali broj živućih stvorenja, a to je da je imao veliki broj prijatelja, kolega iz različitih generacija sa kojima se družio, a tokom godina takođe delio “pozornicu” i muzičarski hleb.
Čutura je i u u svojim 80-tim godinama konstantno nastupao, snimao, učestvovao na priredbama i manifestacijama, davao je šansu mladima i mlađim muzičarima koji su često po prvi put neki važniji nastup imali upravo sa njim, prateći ga na bini.
Čutura je snimio relativno mali broj pesama, takođe je pisao i tekstove za druge autore, ali je njegov pečat bez ikakve sumnje neizbrisiv, dragocen i analitički neizostavan kada se govori o istoriji beogradskog , srpskog i Ex – Yu rocka. Osnovao je duo “Kosovac”, verovatno jedan od najstarijih neestradnih aktova u svom voljenom Beogradu, predvodio je Džentlmene, iznimno značajan sastav na prelazu 60-tih u 70-te godine prošlog veka, sa Zlatkom Manojlovićem predvodio prvu fazu sastava Dah, uporedo i kasnije gradeći solo karijeru, koja sticajem brojnih okolnosti nije imala kontuniran tok, ali sa druge strane Brankova prisutnost na (najviše) beogradskoj sceni nije izostajala.
Tokom ovdašnjih 70-tih godina često je nastupao sa sastavom Tilt, čiji članovi su nešto kasnije postali i činili tvrdo jezgro Bajaginih Instrukrora. Neću zaboraviti kada su Tilt i Čutura nastupali kao predgrupa Hisemanovom – Colloseum ll sastavu u novobeogradskoj “Hali Sportova”, održanog krajem 70-tih godina, kada je nekih 2000 ljudi u publici kao jedan u glas vikalo – “Tilt i Čutura, Tilt i Čutura”. Branko je predstavljao u vokalnom smislu ovdašnju originalnu kombinaciju Ray Charlesa , Joe Cockera i James Browna, a tokom svih ovih godina bilo da je koncerte priređivao u samostalnoj režiji, zajedno sa ćerkom Anom, ili nekim drugim sastavima – glas ga nikada nije izdavao, i gotovo da je ostao “nepromenljiv” u pozitivnom značenju i poimanju.
Branko je bio i svojevrsni hroničar prošlih događaja, a informacije koje je držao u glavi bile su prava riznica za brojne novinare, analitičare i druge medijske aktere.
Tokom proteklih 35 godina sam više puta sarađivao sa Brankom, malo je reći i da smo privatno ostali veliki prijatelji. O njemu sam pisao više tekstova, a jedan od poslednjih “live” intervjua, kojeg sam uradio zajedno sa Peđom Jovanovićem iz 2016-e, moći ćete da pogledate na kraju ovog teksta, takođe i mali koncert održan septembra 2016-e u zemunskom klubu “Prečica”.
Na brojnim Demo festivalima koje sam radio zajedno sa svojim kolegama, Čutura, kao najstariji rocker, često je imao “dužnost”, priliku i “čast” da otvara pomenute manifestacije, ali iskren i pozitivan dečački karakter, želja za akcijom, odlučan stav da na bini “pogine”, karakterisali su njegovu ličnost tokom svih ovih godina.
Počivaj u miru dragi prijatelju, Beograd bez tebe sigurno više neće biti onaj isti grad, sa tobom odlaze i brojne priče, slike, događaji, iz “Šumatovca”, nekadašnje “Lipe”, nekadašnjeg “Uniona”, tvoje “Kosovske” ulice. “Najstariji” dečače beogradskog rock and rolla, tvoji prijatelji će uvek biti uz tebe , sa tobom i tvojim pesmama..
Objavio Branimir Lokner • Gone but not forgotten •