Svedoci smo kako se poslednjih godina sve veći broj ovdašnjih sredina, mesta i gradova, suočava sa svojom kulturološkom prošlošću, i sada već postoji ozbiljan broj knjiških izdanja, koja o tome pišu.
Srbija po tom pitanju, što je za svaku pohvalu prednjači, ali u stopu je prate i druge Ex-Yu sredine.
Nedavno sam imao priliku da ljubaznošću jednog od dvojice autora, a reč je o gospodinu Stanku Matijeviću, dobijem knjigu naziva ” Prvih 20 godina..istorijat inđijskog rock’n’rolla”, koju je on napisao/priredio zajedno sa Jovanom Batom -Božićem, a samo izdanje objavljeno je krajem 2017-e godine. Izdavač je Narodna biblioteka “Dr.Đorđe Natošević” iz Inđije, a gospoda Božić i Matijević kroz 155 strana, obogaćenih brojnim fotografijama, slikama aktera, ne samo sastava i izvođača, već i ličnosti koje su svojim radom/aktivnostima/delovanjem, bilo u tehničkom ili nekom drugom smislu, pomagale lokalnu scenu, su na svoj način uspeli da vrate film na početke i razvoj koji je tekao tokom prve dve decenije rock kulture u Inđiji i susednim mestima, koje pripadaju možemo reći opštinskom okruženju. Tako su svoje mesto u knjizi dobili i akteri iz čuvene Beške, Novog Slankamena, Maradika, Novih Karlovaca…
Autori se vrlo istančano i opširno zadržavaju na periodu od pomenutih 20-tak godina rock kulture u svom gradu, pojašnjavajući koliko je to moguće relevantno, precizno i istančano, sa kojim su se sve izazovima, problemima suočavali svi oni koje je uhvatila groznica u ono vreme nove muzike, koja je snažno osvajala ne samo mladu populaciju širom zemaljske kugle.
Božić i Matijević pominju brojne sastave kao što su : Formula ljubavi, Vis Aveti, Plave Zvezde, Prinčevi, Kakao bend, Admirali, Ad Hoc, Ibid, Plamen, Hobby, Vender, Dennis i mnogi drugi, koji su dobili toliko prostora, kako bi forma skraćenog istorijata o njima bila što približnija čitaocu.
Dva benda, koja se najčešće spominju, a i sa prekidima se puno toga oko i van njih dešavalo, a da je imalo važnost za samu sredinu, bili su : Formula ljubavi i Vis Aveti.
Već sam spomenuo da autori nisu izostavili brojne sudionike možemo to nazvati lokalne scene : tehničare, popravljače instrumenata, tadašnje DJ-eve, kao i osobe koje su pomagale da scena koliko je to moguće relevantnije zaživi. Tu bih istakao i ulogu mog dragog kolege, dugogodišnjeg novinara Rajka Rokija Dvizca, čiji tekstovi o muzici prevazilaze svakako lokalnu “ograničenost”.
Neka vrsta inicijalne “kapisle”, ili je bolje reći dodatnog motiva za realizacijom jednog ovakvog izdanja, došla je 2010-e , nakon gradske “Noći muzeja”, koju je pratila i izložba “50 godina rock’n’rolla”, gde su brojni sastavi našli i postavili fotografije iz perioda kada su bili aktivni, naravno uz one čija aktivnost je aktuelna i poslednjih godina.
Božić i Matijević su kao hroničari svoje sredine dali itekako značajan doprinos generacijama, što onima kojima je to više od samog sećanja, što sadašnjim kao i dolazećim pokolenjima, jer jedan deo istorije su sačuvali od zaborava.
Lično sam uživao dok sam čitao Božićeve i Matijevićeve zapise, koji su profesionalno, takođe i maksimalno nepristrasno,( bez obzira na vlastite emocije jer su i sami bili učesnici), ovekovečili jedan deo prošlosti, koja je nudila nadu i obećavala da krećemo ka lepšem i boljem svetu.
jun 11 2020
Istorijat inđijskog rock’n’rolla..Prvih 20 godina!
Svedoci smo kako se poslednjih godina sve veći broj ovdašnjih sredina, mesta i gradova, suočava sa svojom kulturološkom prošlošću, i sada već postoji ozbiljan broj knjiških izdanja, koja o tome pišu.
Srbija po tom pitanju, što je za svaku pohvalu prednjači, ali u stopu je prate i druge Ex-Yu sredine.
Nedavno sam imao priliku da ljubaznošću jednog od dvojice autora, a reč je o gospodinu Stanku Matijeviću, dobijem knjigu naziva ” Prvih 20 godina..istorijat inđijskog rock’n’rolla”, koju je on napisao/priredio zajedno sa Jovanom Batom -Božićem, a samo izdanje objavljeno je krajem 2017-e godine. Izdavač je Narodna biblioteka “Dr.Đorđe Natošević” iz Inđije, a gospoda Božić i Matijević kroz 155 strana, obogaćenih brojnim fotografijama, slikama aktera, ne samo sastava i izvođača, već i ličnosti koje su svojim radom/aktivnostima/delovanjem, bilo u tehničkom ili nekom drugom smislu, pomagale lokalnu scenu, su na svoj način uspeli da vrate film na početke i razvoj koji je tekao tokom prve dve decenije rock kulture u Inđiji i susednim mestima, koje pripadaju možemo reći opštinskom okruženju. Tako su svoje mesto u knjizi dobili i akteri iz čuvene Beške, Novog Slankamena, Maradika, Novih Karlovaca…
Autori se vrlo istančano i opširno zadržavaju na periodu od pomenutih 20-tak godina rock kulture u svom gradu, pojašnjavajući koliko je to moguće relevantno, precizno i istančano, sa kojim su se sve izazovima, problemima suočavali svi oni koje je uhvatila groznica u ono vreme nove muzike, koja je snažno osvajala ne samo mladu populaciju širom zemaljske kugle.
Božić i Matijević pominju brojne sastave kao što su : Formula ljubavi, Vis Aveti, Plave Zvezde, Prinčevi, Kakao bend, Admirali, Ad Hoc, Ibid, Plamen, Hobby, Vender, Dennis i mnogi drugi, koji su dobili toliko prostora, kako bi forma skraćenog istorijata o njima bila što približnija čitaocu.
Dva benda, koja se najčešće spominju, a i sa prekidima se puno toga oko i van njih dešavalo, a da je imalo važnost za samu sredinu, bili su : Formula ljubavi i Vis Aveti.
Već sam spomenuo da autori nisu izostavili brojne sudionike možemo to nazvati lokalne scene : tehničare, popravljače instrumenata, tadašnje DJ-eve, kao i osobe koje su pomagale da scena koliko je to moguće relevantnije zaživi. Tu bih istakao i ulogu mog dragog kolege, dugogodišnjeg novinara Rajka Rokija Dvizca, čiji tekstovi o muzici prevazilaze svakako lokalnu “ograničenost”.
Neka vrsta inicijalne “kapisle”, ili je bolje reći dodatnog motiva za realizacijom jednog ovakvog izdanja, došla je 2010-e , nakon gradske “Noći muzeja”, koju je pratila i izložba “50 godina rock’n’rolla”, gde su brojni sastavi našli i postavili fotografije iz perioda kada su bili aktivni, naravno uz one čija aktivnost je aktuelna i poslednjih godina.
Božić i Matijević su kao hroničari svoje sredine dali itekako značajan doprinos generacijama, što onima kojima je to više od samog sećanja, što sadašnjim kao i dolazećim pokolenjima, jer jedan deo istorije su sačuvali od zaborava.
Lično sam uživao dok sam čitao Božićeve i Matijevićeve zapise, koji su profesionalno, takođe i maksimalno nepristrasno,( bez obzira na vlastite emocije jer su i sami bili učesnici), ovekovečili jedan deo prošlosti, koja je nudila nadu i obećavala da krećemo ka lepšem i boljem svetu.
Objavio Branimir Lokner • Događaji •